«قاعده فراش» و شناسایی با «آزمایش DNA»
(اثبات و نفی نسب) *

مقدمه

از منظر فقهی و بر پایه مدارک روایی؛ «طفل متولد شده در زمان زوجیت» با رعایت شرایط لازم، به «زوج» ملحق می‌شود.

مدلول عبارت مذکور که به «قاعده فراش» نیز تعبیر می‌شود، براساس مواد 1322 و 1323 قانون مدنی از «امارات قانونی» است و تا زمانی که دلیل معتبری برخلاف آن اقامه نشود؛ از اعتبار قانونی برخوردار است.

ازطرفی دیگر؛ یکی از موضوعاتی که از منظر اسلامی؛ مورد نهی و منع شرعی واقع شده است؛ «خلط انساب و عدم تفکیک رابطه بیولوژیکی» است.

به تعبیر دیگر؛ جاری کردن «آثار و احکام نسب» در صورت «نبود رابطه ژنتیکی و وراثتی» مغایر با آموزه‌های اسلامی است.[1] بنابراین؛ چنان‌چه مشخص شود که «نطفه طفل» متعلق به فردی غیر از«زوج» است؛ نه تنها براساس حکم تکلیفی، «نفی ولد» بر زوج «واجب» است، بلکه در این صورت؛ اجرای «قاعده فراش» نیز منتفی است وطفل به «صاحب نطفه» ملحق می‌شود.

*تهیه و تدوین: حسین صفسری

ناظرعلمی: دکتر منصور امینی

[1]احزاب.آیه 5ـ4.